Οταν άνοιξε η πέτρα του τάφου του Κυρίου μας Ιησού Χριστού,  κάπου εκεί στην άγια γη, ξεχύθηκε ανά την οικουμένη ένα πρωτόγνωρο άγιο και ζωοφόρο φως. Οι καρδιές των μαθητών του μέχρι σήμερα μεταφέρουν ετούτο το φως όπου κι άν βρεθούν. Καντηλάκια ανάβουν, δοξολογίες ακούγονται σχεδόν σε κάθε σπιθαμή της γνωστής μας γης.


Την άνοιξη του 1960 Ελληνες μετανάστες, οι λεγόμενοι «επισκέπτες-εργάτες» έφτασαν και στην μικρή πόλη του Βούπερταλ.  Μικρή, αλλά όσον αφορά την δομή της, μοναδική σε όλη την Γερμανία. Μοιάζει με μια κορδέλα που παρόλο την στενότητα της χωράει ένα ποτάμι. Ποτάμι και σπίτια προστατεύονται  δεξιά και αριστερά από καταπράσινους λοφίσκους. Εκεί βρήκαν πολλοί Ελληνες «επισκέπτες» προσωρινή πατρίδα, όμως η προστασία των λοφίσκων δεν ήταν φυσικά γι’αυτούς αρκετή. Χρειάζονταν εκκλησία.

Η Ενορία της Ζωοδόχου Πηγής Βούπερταλ δημιουργήθηκε...


Οι γειτονικές μεγάλες Ενορίες και ιδιαίτερα του Απ. Ανδρέα της πόλης τού Ντύσσελντορφ την εξυπηρετούσαν μέχρι το 1965. Τότε ανέλαβε την ενορία ο πατήρ Βασίλειος Ζάγκας.
Εκείνη την εποχή η εκκλησία του Βούπερταλ στεγαζόταν σε ένα Ναό που βρισκόταν στο κεντρικό Νεκροταφείο της πόλης. Ευτυχώς, μετά από τις ακούραστες προσπάθειες του πατρός Ζάγκα και όλων των τότε πιστών, ο Θεός ενήργησε. Ετσι προσφέρθηκε στην διάθεση του Ελληνισμού το οίκημα μιάς Ευαγγελικής Εκκλησίας, στην οδό Uellendahler Str. 407, στο οποίο στεγάζεται από τότε και μέχρι σήμερα η Ορθόδοξη εκκλησία μας Ζωοδόχου Πηγής.


Από την στιγμή εκείνη άρχισε σταδιακά να εξοπλίζεται ο ναός κατάλληλα. Ο πατήρ Βασίλειος Ζάγκας μαζί με όλους τους ενορίτες, της εποχής εκείνης, ήταν οι πρωτεργάτες μιας προσπάθειας που συνεχίζεται  ακόμα και σήμερα.



Τον πατήρ Βασίλειο τον αντικαθέστησε το 1967 ο πατήρ Πολύευκτος Σελιάχας, ο οποίος μέχρι και την χρονιά του 1971 συνέχισε να υπηρετεί την εκκλησία με δημιουργική συνέπεια.

​

Για τους επόμενους μήνες και συγκεκριμένα μέχρι τον Οκτώβριο του 1972 ο ιερέας της ενορίας του Βούπερταλ ήταν ο πατήρ Ματθαίος Καλαμπαλίκης βοηθώντας με τον τρόπο του στην ανοδική πορεία της εκκλησιαστικής ζωής.



Την πρώτη του Οκτώβρη του 1972, λίγες μέρες πριν από τα γενέθλια του, μετατίθεται  στο Βούπερταλ ως ιερατικός προϊστάμενος ο πατήρ Χαράλαμπος Στεφανόπουλος ο οποίος αγάπησε την ενορία της Ζωοδόχου Πηγής και έμεινε να την υπηρετεί μέχρι την άνοιξη του 2000.
Το 1962 γίνεται πτυχιούχος Θεολογίας.

Επίσης σπουδάζει κοινωνιολογία στο Παν/μιο του Αμβούργου, Ευαγγελική Θεολογία στο Παν/μιο του Μπόχουμ, συμμετάσχει σε 39 σεμινάρια διαρκείας και  ολοκληρώνει Διδακτορική Κοινωνιολογίας Φιλοσοφίας.

Πρίν έρθει στο Βούπερταλ ήταν ιερέας στον Ναό του Αγίου Νικολάου στο Αμβούργο από το 1970-1972.
Σε όλο αυτό το χρονικό διάστημα άοκνα φροντίζει, μαζί με την συνεργασία των εκκλησιαστικών συμβουλίων και την αγάπη των πιστών, το εκκλησιαστικό και κοινωνικό έργο της Ενορίας. Ταυτόχρονα  διδάσκει στο Λαϊκό Παν/μιο της πόλης. Το 1998 ανακηρύσεται καθηγητής στην έδρα Φιλοσοφίας στο Columbia Pacific University. Είναι επίσης ιδρυτής της Ακαδημίας Ελληνικής Γλώσσας και Πολιτισμού και επί 25 ολόκληρα χρόνια διδάσκει ως καθηγητής στο Λύκειο του Ελληνικού σχολείου.



Σε αυτόν τον ιερό ναό της Ζωοδόχου Πηγής στις 18.09.1999 χειροτονήθηκε ιερέας από τον Σεβασμιώτατο Ποιμενάρχη μας Μητροπολίτη Γερμανίας κ. Αυγουστίνο, ο πατήρ Ελευθέριος Αργυρόπουλος. Ο π. Ελευθέριος, αφού συνυπηρέτησε προσωρινά στην Ενορία του Neuss-Mönchengladbach με τον π. Παναγιώτη Τσουμπακλή, αναλαμβάνει την ενορία του Wuppertal την άνοιξη του 2000 και από τότε την υπηρετεί μέχρι και σήμερα.


Ο πατήρ Ελευθέριος με την χάρη του Θεού,  το νεανικό του πνεύμα και με την συμπαράσταση των συμβουλίων του ναού και του πιστού λαού της πόλης του Βούπερταλ, συνεχίζει το έργο της διατηρήσεως και μεταδόσεως του Αγίου φωτός της Χριστιανικής πίστης, αλλά και την ολοκλήρωση των διαφόρων έργων που χρειάζεται ο ναός, όπως της Αγιογράφησης  στο εσωτερικό του.

Ι Σ Τ Ο Ρ Ι Κ Ο